Freude, schöner Götterfunken, Tochter aus Elisium, Wir betreten feuertrunken Himmlische, dein Heiligthum. Deine Zauber binden wieder, Was die Mode streng getheilt, Alle Menschen werden Brüder, Wo dein sanfter Flügel weilt.
Seid umschlungen Millionen! Diesen Kuß der ganzen Welt! Brüder – überm Sternenzelt muß ein lieber Vater wohnen. (Friedrich Schiller, Ode an die Freude, 1785, Beethoven, 9. Synfonie, 1824)

Fasnacht 2025
Mr draime vom Götterfungge
Liebe Fritz, du bisch e tolle Dichter gsi zue dyner Zyt, Spiilsch au hitte no e Rolle, Nur dy Oode, die nitzt nyt. Schampar schaad, das mues me saage, Kenne d Lyt nit dy Gedicht, Und drum mues me s halt verdraage, Wenn d Wält uusenanderbricht
Das hesch du ganz anderscht welle Mit dr Oode do an d Fraid. Doch si duet, es duet mr laid, Nur en Utopy verzelle.
Du gsehsch d Mentschhait äng verbunde, Frindschaft isch do s heggscht Gebott. Und, y saag das unumwunde, Diefe Glaube au an Gott. Du duesch von’re Gsellschaft draime, Wo mir alli Brieder sin. Git s en Ort hit irgendnaime, Wo das wirgglig no liggt dinn?
Du gsehsch uns in Friide lääbe, Alli glych mit glyche Rächt. Funggzioniere duet das schlächt, Mir benämme uns drnääbe.
38 Jeerli speeter Kunnt e ganz e daube Beet- Hoven und macht ai Gezeeter, Wo n är dyni Zyle gseht. «Das isch grandioos, phantastisch, Y schryb grad e Melody!» Är erfindet die bombastisch Genial nynt Symfony.
S duet en au drby nit steere, S Resuldaat git ihm jo rächt, Dass är nur no zimmlig schlächt Oder gar nyt me duet gheere.
Aigedlig hesch du jo numme Urspringlig e Dringglied gmacht. Wenn me hit duet d Hymne summe, Zaigt si ganz en andri Bracht. Do duet si politisch kämpfe Fir e Solidarideet, Wo me niemools sotti dämpfe. Scheen, dass d EU das au gseht.
Die duet drum die Nynti wähle As Erkennigsmelody. Will kai Sprooch darf besser sy, Mues dy Täggscht halt laider fähle.
26 bisch du noonig, Wo d an d Fraid dy Oode schrybsch. S Lääbe kennt fir di kai Schoonig, Drumm dängg y, dass d iberdrybsch. Ainewääg, dy pyttoresgge Wortschatz gfallt mr, dä isch rych. Mit ere beriehmte Fresgge Mach ych drum gärn e Verglych.
D Moolerei het ain erschaffe Lang vor dynere Gebuurt. S wird no hit vyl driiber gschnuurt, Millioone dien s begaffe.
Dr Signore Buonarroti Michelangelo in Rom Schafft d Maria und dr dooti Sohn, d Pietà, im Petersdom. Nääbedra het s e Kapälle Mit vyl Fresgge und’rem Dach. Gmoolt het die grad alli sälle Ganz grooss Maischter vo sym Fach.
Derte duet dr Bilderraige Vo däm Michelangelo Uns, ass s jeede ka verstoo, D Geenesis ganz brächtig zaige.
Ai Bild duet ins Zentrum rugge, Wo dr Adam ib’re länggt, Gott mues sich e bitzli bugge, Won är ihm s erscht Lääbe schänggt. So springt dert dr Getterfungge Und im Paradys foht s aa. Männgmol, duet s ys amme dungge, Miesste mir e zwaite ha.
Freelig wurd dr Wääg är wyse Zue däm freie Mitenand. Gänn mir uns doch vyl mehr d Hand, Denne leese mir die Gryse.
So blybt uns nur uf dr Ärde D Hoffnig, s wurdi besser ko, Dass mir alli Brieder wärde, Schweschtere jo sowiso. In dr Vylfalt alli zämme, Ganz egal au weeles Gschlächt Oder weeli Farb mir nämme, Firschtin, Firscht, Magd oder Gnächt.
Sin umschlunge, Millioone, Dä Schmutz gheert dr ganze Wält. Gschwischterti – bim Stärnezält Mues e liebe Babbe wohne!
Duet s sälber singe dir nit glinge, Kasch mit em Code en z deene bringe!

D Ladäärne gseht me au in däm Joor uf em Minschterblatz, vom Mäntigoobe bis am Mittwuchmorge.